تورنتو روز به روز شلوغ‌تر می‌شود و با توجه به سیر صعودی پذیرش مهاجر در کانادا، احتمالا تا چند سال آینده صدها هزار ساکن جدید به شهر اضافه خواهند شد. بنابراین، بدیهی است که سیستم حمل و نقل تورنتو باید ارتقا پیدا کند.

قرار است طی ۱۵ سال آینده، برای بهبود سیستم حمل و نقل و خدمت‌رسانی بهتر به شهروندان، ۵ سرویس جدید ریلی به تورنتو اضافه شود که حمل و نقل عمومی شهر را متحول می کنند.

در سال ۲۰۲۱، شرکت حمل و نقل ریلی آمریکایی Amtrak، برنامه خود را برای راه اندازی سرویس قطار از تورنتو به شیکاگو – از طریق دیترویت – اعلام کرد.

در واقع این طرح یکی از چشم اندازهای شرکت Amtrak تا سال ۲۰۳۵ است.

اگر این مسیر ریلی راه اندازی شود، مسافرت با قطار از تورنتو به شیکاگو حدود ۱۰ ساعت طول خواهد کشید. این قطار یکبار در روز حرکت خواهد کرد و بین راه در چندین ایستگاه توقف می‌کند. همچنین، خدمت‌رسانی مسیر بین بوفالو و تورنتو – از طریق نایاگرا فالز – هم ارتقا خواهد یافت.

دولت آنتاریو امروز دوشنبه ۱۶ ژانویه، جزئیات طرح همکاری با کلینیک های بخش خصوصی به منظور ارائه بخشی از خدمات درمانی استان را اعلام کرد.

این طرح سه مرحله دارد که به شرح زیر است:

در مرحله اول قرار است بعضی کلینیک های استان، در سال حدود ۱۴ هزار عمل جراحی آب مروارید انجام دهند. این تعداد حدود ۲۵ درصد از لیست انتظار فعلی این عمل جراحی در آنتاریو است.

در مرحله بعد، بعضی کلینیک ها قادر خواهند بود که خدمات تصویربرداری ام آر آی و سی تی اسکن ارائه دهند. علاوه بر این، کلینیک ها می توانند آزمایش های کولونوسکوپی و آندوسکوپی هم انجام بدهند.

دولت آنتاریو انتظار دارد که تا سال ۲۰۲۴، مرحله سوم این طرح هم اجرا شود و عمل های جراحی تعویض مفصل ران و زانو توسط بعضی کلینیک های بخش خصوصی انجام شود.

داگ فورد تاکید کرده که هیچ کدام از این عمل های جراحی در بخش خصوصی، برای شهروندان تحت پوشش بیمه OHIP، هزینه نخواهد داشت. اما به این سوال پاسخ نداده که آیا کلینیک ها می توانند برای خدمات اضافی از بیماران پول بگیرند یا نه.

داگ فورد گفته که این خدمات درمانی غیر اضطراری و با ریسک پایین هستند و وقتی توسط بخش خصوصی انجام شوند، هم از لیست انتظار بیماران کاسته می شود و هم بیمارستان ها می توانند منابع خود را روی خدمات و جراحی های پیچیده تر و ریسک بالا متمرکز کنند.

داگ فورد در ادامه افزوده که این تغییرات لازم بود تا از صف طولانی بیماران در آنتاریو کاسته شود. وی اما تاکید کرده که این طرح دائمی خواهد بود و پس از رسیدگی به پرونده های معوقه بیماران، همچنان ادامه خواهد داشت.

مخالفان معتقدند که این استراتژی به نفع مردم نیست و فقط جیب صاحبان کلینیک های خصوصی را پر می کند و بودجه دولت به جای بهبود وضعیت سیستم بهداشت و درمان، صرف این کلینیک ها می شود.

تورنتو شاید در حوزه های متعددی در فهرست بهترین شهرهای جهان باشد، اما وقتی صحبت از سیستم حمل و نقل عمومی می شود، عملکرد مناسبی ندارد.

اخیرا یک گزارش جدید منتشر شده به نام The Urban Mobility Readiness Index. در این گزارش، سیستم حمل و نقل عمومی تورنتو (TTC) رتبه ۳۴‌ را در بین سایر شهرهای جهان به خود اختصاص داده و از این نظر ضعیف عمل کرده است.

همچنین، از جنبه زیرساخت‌های ترانزیت، تورنتو جایگاه هفتم را در بین شهرهای آمریکای شمالی کسب کرده که شاید رتبه بدی نباشد، اما چندان جالب نیست.

به طور کلی شاخص آمادگی تحرک شهری یا The Urban Mobility Readiness Index بر اساس تحرک و کارایی سیستم حمل و نقل عمومی شهر، فرودگاه ها، ناوگان کشتیرانی و زیرساخت‌های ترانزیت تعیین می‌شود.

در این گزارش آمده که سیستم حمل و نقل عمومی تورنتو علیرغم داشتن شبکه اتصال قوی و به صرفه بودن، باز هم ضعف‌هایی دارد.

البته با توجه به این که قرار است امسال کرایه TTC به میزان ۱۰ سنت افزایش پیدا کند، نمی‌توان گفت که به صرفه بودن عبارت درستی است یا نه.

تاخیر طولانی مدت در افتتاح ایستگاه Eglinton Crosstown هم می تواند حاکی از این باشد که TTC چندان شبکه اتصال مناسبی ندارد.

از دیگر ضعف‌های سیستم حمل و نقل و ترانزیت تورنتو می‌توان به مشکلات متعدد فرودگاه پیرسون و کم بودن شرکت‌های حمل و نقل در این شهر اشاره کرد.

با توجه به شاخص آمادگی تحرک شهری در سال ۲۰۲۲، شهرهای سانفرانسیسکو، استکهلم و هلسینکی به ترتیب بهترین عملکرد را در همه جنبه ها داشته اند.

همچنین شهرهای هنگ کنگ، زوریخ و استکهلم به ترتیب بهترین شهرها از نظر سیستم حمل و نقل عمومی در سال ۲۰۲۲ بوده اند.

علیرغم وعده‌های دولت برای کاهش هزینه‌های تلفن همراه و ارتقا رقابت در بازار، هزینه خدمات مخابراتی در کانادا در مقایسه با سایر کشورها بسیار بالا است.

گزارش جدید شرکت فنلاندی Rewheel درباره هزینه خدمات مخابراتی در ۵۰ کشور جهان، نشان می‌دهد که کانادا یکی از گران‌ترین کشورها در زمینه هزینه‌های تلفن همراه است.

بر اساس این گزارش، هزینه هر گیگابایت اینترنت همراه در کانادا، ۷ برابر استرالیا، ۲۵ برابر ایرلند و فرانسه و هزار برابر فنلاند است.

برای درک بهتر باید بگوییم که مثلا اسکرول کردن اینستاگرام به مدت پنج دقیقه در فرانسه حدود نیم سنت هزینه دارد، اما این هزینه در کانادا حدود ۲۰ سنت است.

دانلود یک ویدئو نیم‌ساعته از یوتیوب در ایرلند ۸ سنت و در کانادا حدود ۱ دلار هزینه دارد.

یا مثلا هزینه دانلود یک فصل سریال جدید Wednesday از نتفلیکس در استرالیا حدود ۱٫۶۲ دلار و در کانادا ۱۰٫۲۲ دلار است. (همه قیمت‌ها بر اساس نرخ اعلام شده در ۱ دسامبر ۲۰۲۲ و به دلار کانادا است)

البته انجمن ارتباطات بی‌سیم کانادا، روش Rewheel را برای بررسی قیمت رد می‌کند و می‌گوید علاوه بر قیمت هر گیگابایت باید فاکتورهای دیگری هم در محاسبه هزینه‌های تلفن همراه لحاظ شود.

اما نکته مهم این است که با هر فاکتور و هر روشی، باز هم کانادا جزو گران‌ترین کشورها در این زمینه است.

به طور کلی در کانادا سه غول مخابراتی (Rogers و Bell و Telus) وجود دارد که با هم رقابت می‌کنند.

طبق آمار در استان‌هایی که یک شرکت مخابراتی دیگر هم وجود دارد که این سه شرکت صاحب آن نیستند، نرخ‌های ارزان‌تری توسط این سه شرکت ارائه می شود. اما در استان‌هایی که رقیب جدید وجود ندارد، تعرفه‌ها بالاتر است. این یعنی افزایش رقابت در بازار به کنترل نرخ‌ها کمک می‌کند.

بعضی ها معتقدند که خرید ملک شبیه خرید بلیت لاتاری است. با این تفاوت که در پروسه خرید ملک، شانس موفقیت بسیار بالاتر است. البته به همان اندازه مشکلات و موانع سر راه خرید هم بیشتر است.

گزارش جدید homing.ca با مقایسه قیمت مسکن در منطقه تورنتوی بزرگ (GTA) بین سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۲۳، به این نتیجه رسیده، هر کسی که ۱۰ سال پیش مسکن خریداری کرده، الان به طور قابل توجهی سود کرده.

بنابراین با اینکه فعلا بازار مسکن کانادا دچار رکود شده، اما کماکان خرید مسکن یک سرمایه‌گذاری عالی در بلند مدت است.

برای مثال، میانگین قیمت خانه دیتچد در سال ۲۰۱۳ حدود ۷۲۲ هزار دلار بوده، حالا این رقم در سال ۲۰۲۳ به حدود ۱ میلیون و ۶۲۸ هزار دلار رسیده. یعنی بیش از ۹۰۰ هزار دلار افزایش قیمت.

میانگین قیمت یک واحد مسکونی کاندو هم در سال ۲۰۱۳ حدود ۳۴۳ هزار دلار بوده که الان به میانگین ۷۴۲ هزار دلار رسیده.

اما متاسفانه، درآمد خانواده‌های کانادایی متناسب با افزایش قیمت مسکن، بیشتر نشده. گزارش اخیر RBC Economics نشان می‌دهد که حدود ۸۵ درصد درآمد خانواده‌های ساکن تورنتو، صرف پرداخت مورگج می‌شود.

در سال ۲۰۲۳، اگر شخصی بخواهد در تورنتو یک دیتچد با قیمت میانگین بخرد، باید حداقل ۳۲۵ هزار دلار برای پرداخت داون پیمنت داشته باشد. این رقم، مبلغ کمی نیست. اما باز هم در این شرایط سرمایه‌گذاری روی ملک – در صورت امکان – بهتر از مستاجر بودن است.

در سال ۲۰۲۳، اجاره یک آپارتمان یک خوابه در تورنتو بیش از ۳۰ هزار دلار در سال، هزینه دارد.

نکسوس (Nexus) یک برنامه داوطلبانه است که به اعضا این امکان را می دهد راحت تر بین کانادا و آمریکا سفر کنند.

اعضای Nexus می توانند از صف ها و ایستگاه های الکترونیکی مخصوص در فرودگاه های خاص استفاده کنند. در واقع این برنامه روند مسافرت افرادی که از قبل چک شده اند را بین کانادا و آمریکا تسریع می کند.

اعضای Nexus در صف های طولانی فرودگاه ها منتظر نمی مانند و با استفاده از کیوسک های سلف سرویس خودکار در فرودگاه ها، در زمانشان صرفه جویی می کنند.

در جریان پاندمی کرونا، دفاتر Nexus در هر دو کشور کانادا و آمریکا، موقتا بسته شدند. اختلافات بر سر حمایت‌های قانونی از افسران آمریکایی شاغل در مرزهای کانادا، باعث شد تا روند بازگشایی مجدد این دفاتر طول بکشد.

دفاتر Nexus آمریکا در ماه آپریل مجددا فعالیت خود را آغاز کردند، اما به دلیل اختلافات، در دسامبر ۲۰۲۲ فقط تعداد اندکی از دفاتر Nexus کانادا در مرز زمینی باز شدند و حالا قرار است سایر دفاتر از بهار ۲۰۲۳ مجددا فعالیت خود را شروع کنند.

این تاخیر در بازگشایی باعث شد بررسی حدود ۳۰۰ هزار درخواست به تعویق بیفتد. البته، به تازگی آژانس خدمات مرزی کانادا اعلام کرده که تعداد درخواست‌های معوقه تقریبا ۱۰۰ هزار تا کاهش پیدا کرده است.

حالا قرار است از بهار امسال تغییراتی در روند رسیدگی به درخواست‌ها به وجود آید.

قبلا هر دو مصاحبه در همان دفتر کانادا انجام می‌شد، یعنی ماموران مرزی کانادا و آمریکا به طور مشترک مصاحبه را در دفتر کانادا برگزار می‌کردند. حالا قرار است مصاحبه در دو مرحله انجام شود. مصاحبه اول در دفاتر کانادا و مصاحبه دوم در آمریکا.

به گفته مسئولان، این تغییر هم به نفع کاناداست، هم آمریکا و باعث می‌شود تا سریع تر و بهتر به درخواست‌های معوقه رسیدگی شود.

طبق آمار، تقریبا ۸۰ درصد کسانی که از Nexus استفاده می‌کنند (از مجموع حدود ۱٫۷ میلیون نفر)، کانادایی هستند.

چندی پیش پلیس تورنتو خبری در رابطه با کلاهبرداری و فروش ملک با جعل هویت مالک منتشر کرده بود که ما هم آن را بازتاب دادیم. حالا مجددا خبر یک اتفاق مشابه در تورنتو منتشر شده که جزئیات آن را با هم می‌خوانیم.

پس آن که یک شخص سالمند برای مراقبت و نگهداری به خانه سالمندان رفت و خانه خود را ترک کرد، بستگانش تصمیم گرفتند برای تامین مخارج، خانه او را اجاره دهند.

اما مدتی پس از اجاره دادن خانه متوجه شدند که مستاجران از هویت‌های جعلی برای بستن قرارداد استفاده کرده اند و پلیس هم در ادامه نتوانست آن ها را پیدا کند و به آن ها لقب «روح» داده.

اما، موضوع به اینجا ختم نشد. تنها چند هفته پس از بستن قرارداد اجاره، خانواده متوجه شد که یک شخص سالمند – که خود را به جای صاحب خانه جا زده – بدون اطلاع آن ها، ملک را برای فروش لیست کرده.

خوشبختانه، قبل از اینکه خانه با استفاده از جعل هویت مالک به فروش رود، این خانواده متوجه کلاهبرداری شدند و جلوی آن را گرفتند.

این موارد کلاهبرداری در زمینه فروش، اجاره ملک و جعل هویت باعث شده که انتقاداتی به نحوه عملکرد بعضی کارگزاران املاک وارد شود.

طبق نظر کسانی که مورد کلاهبرداری قرار گرفته اند، بعضی کارگزاران در ازای مبلغ زیادی که دریافت می‌کنند، مسئولیت خود را درست انجام نمی‌دهند. آن‌ها باید هویت مستاجر، خریدار و مالک خانه را کاملا بررسی کرده و از صحت آن مطمئن شوند.

مثلا اطلاعات تماس کارفرمایی که کلاهبرداران ارائه داده بودند، کاملا اشتباه بوده و کسی پاسخگو نبوده است.

حتی پس از بررسی گواهینامه‌های ارائه شده توسط کلاهبرداران در سامانه بررسی گواهینامه آنتاریو، نتیجه این بوده که مدارک آن ها در سامانه وجود ندارند.

همه این‌ها نشان می‌دهند که کارگزار ملک، اطلاعات و مدارک ارائه شده را به دقت بررسی نکرده است.

امروز پنجشنبه ۱۲ ژانویه، دقیقا یک سال از ربوده شدن «الناز حاج تعمیری» در «واساگا بیچ» کانادا می گذرد.

پلیس آنتاریو به همین مناسبت در یک کنفرانس خبری اعلام کرد به کسی که اطلاعاتی را درباره این پرونده در اختیار آن ها قرار دهد که منجر به پیدا کردن الناز حاج تعمیری شود، ۱۰۰ هزار دلار جایزه اختصاص داده.

پلیس گفته دو ضاربی که در پارکینگ خانه الناز در ریچموندهیل به او حمله کرده بودند و دستگیر شده اند، ممکن است کسانی باشند که او را ربوده اند، اما مدرکی ندارد که آن ها را به این جرم متهم کند. در این رابطه پلیس دو تصویر چهره نگاری از مظنونان احتمالی را منتشر کرده و از مردم خواسته اگر آن ها را می شناسند، با پلیس تماس بگیرند.

همچنین پلیس مشخصات زیر را از ربایندگان منتشر کرده:

نفر اول با قد حدود ۱۸۲ سانتی متر (۶ فوت)، بسیار لاغر، رنگ پوست مشکی روشن و صورت بسیار کشیده و لاغر توصیف شده.

نفر دوم هم با قد حدود ۱۷۵ سانتی متر (۵ فوت و ۹ اینچ)، تنومند با پاهای لاغر و رنگ پوست مشکی روشن توصیف شده.

نفر سوم هم حدودا یک فرد لاغر بوده و قد ۱۷۵ سانتی متری داشته و با رنگ پوست نسبتا روشن تر نسبت به دو نفر دیگر، احتمال این که اهل یکی از کشورهای خاورمیانه باشد، زیاد است.

پلیس اعلام کرده که درباره ربایش الناز حاج تعمیری، تئوری هایی دارد، اما آن ها را فعلا به اشتراک نمی گذارد. پلیس یورک ریجن هم تایید کرده که پس از حمله به الناز در پارکینگ خانه اش، خودشان به او توصیه کرده اند که به یک مکان امن برود و به صورت مداوم با وی در ارتباط بوده اند.

در ۱۲ ژانویه ۲۰۲۲، سه نفر با لباس مبدل پلیس، الناز حاج تعمیری ۳۷ ساله را از منزل بستگانش که در آنجا پنهان شده بود، دزدیدند.

مدتی قبل از ربوده شدن، دو نفر در پارکینگ خانه الناز در ریچموندهیل با ماهیتابه به او حمله کرده بودند و او برای در امان ماندن به خانه اقوام در واساگا بیچ پناه برده بود که ربوده شد.

در این رابطه، دوست پسر سابق الناز به نام Mohamad Lilo که شریک تجاری او هم بوده دستگیر شد. به گفته پلیس، Mohamad Lilo یک کارآگاه خصوصی برای زیر نظر داشتن الناز استخدام کرده بود که دلیل آن هنوز مشخص نشده.

تصاویر چهره نگاری که امروز پلیس منتشر کرد، را رد ادامه ببینید.