کارفرمایان کانادایی برای استخدام نیروی کار موقت خارجی، باید نشان دهند که نیروی کار کاناداییِ کافی برای پُر کردن یک موقعیت شغلی خاص ندارند و به همین دلیل نیاز دارند تا یک کارگر موقت خارجی استخدام کنند.

از آنجایی که کارگر موقت خارجی ارزان‌تر از نیروی کار کانادایی است، کارفرمایان تمایل دارند که آنها را استخدام نمایند. دولت کانادا هم برای جلوگیری از اشباع بازار کار توسط نیروی کار خارجی، محدودیت‌هایی برای برنامه کارگر خارجی موقت در نظر گرفته.

قرار است دولت فدرال کانادا «حداقل دستمزد ساعتی» را که کارفرمایان باید به کارگران خارجی موقت تحت برنامه high-wage stream پرداخت کنند، افزایش دهد.

در حال حاضر، کارفرمایان باید حداقل دستمزد متوسط استان خود را به کارگران موقت پرداخت کنند. اما از ۸ نوامبر امسال، این میزان به ۲۰ درصد بالاتر از میانگین دستمزد ساعتیِ استانی افزایش خواهد یافت. لازم به ذکر است که کارگران خارجی موقت در بخش‌هایی مانند کشاورزی تحت تأثیر این تغییرات قرار نمی‌گیرند.

برای مثال در آنتاریو، پس از اعمال تغییرات جدید، حداقل دستمزد برای کارگران خارجی موقت ساعتی ۳۴٫۰۷ دلار خواهد بود که از ساعتی ۲۸٫۳۹ دلار فعلی بیشتر است.

گزارش جدید موسسه Allianz از ثروت جهانی در سال ۲۰۲۴ نشان می‌دهد که نسل بیبی‌بومر (نسل پر جمعیتی که بعد از جنگ جهانی دوم تا نیمه دهه ۱۹۶۰ میلادی متولد شده) ثروتمندترین نسلی است که تا کنون زیسته. 

بر اساس این گزارش، بیبی‌بومرها (Baby Boomer) به لطف مسکن ارزانی که در دوران خود از آن برخوردار بوده‌اند و همچنین بازارهای سهام قوی که بازدهی بالایی در پس‌اندازهای آنان ایجاد کرده بوده، ثروتمندترین نسل محسوب می‌شوند.

در عین حال، نسل هزاره یا همان Millennials (متولدین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۶) بزرگترین بازنده بازی ثروت است که با دو بحران خیلی مهم، یکی بحران مالی سال ۲۰۰۸ و دیگری پاندمی کرونا روبرو بوده و نتوانسته پس‌انداز قابل‌توجهی داشته باشد. این نسل با نرخ تورم سرسام‌آوری زندگی کرده است.

بر اساس گزارش Allianz، یک فرد از نسل بیبی‌بومر که در سال ۱۹۶۰ به دنیا آمده و ۱۰ درصد از درآمدش را به مدت ۴۰ سال پس‌انداز کرده، پس‌اندازی معادل ۸۵۰ درصد درآمد خود داشته.

این رقم برای نسل اِکس (متولدین ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۰) حدود ۶۰۶ درصد و برای فردی از نسل هزاره که در سال ۱۹۸۴ به دنیا آمده، تنها ۴۳۰ درصد است. 

البته وضعیت نسل زِد (Z یا همان متولدین ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲) کمی بهتر از نسل هزاره است اما باز هم به خوبی وضعیت مالی نسل بیبی‌بومر نیست.

با این حال، خبر خوبی که برای نسل‌های بعد از بیبی‌بومر وجود دارد این است که این نسل‌ها وارث ثروت بیبی‌بومرها هستند. پیش‌بینی شده که تا سال ۲۰۴۵، میزان ۸۴ تریلیون دلار دارایی در آمریکا از نسل بیبی‌بومر به نسل‌های جوان‌تر منتقل شود.

قرار است بانک مرکزی کانادا جدیدترین تصمیم خود را درباره نرخ بهره پایه در روز چهارشنبه ۲۳ اکتبر اعلام کند.

با توجه به کاهش قابل‌توجه نرخ تورم در ماه سپتامبر (۱٫۶ درصد) و رسیدن آن به زیر محدوده هدف بانک مرکزی (۲ درصد)، پیش‌بینی کارشناسان این است که این بار بانک مرکزی نرخ بهره را به میزان ۰٫۵ درصد کاهش دهد تا به ۳٫۷۵ درصد برسد که پایین‌ترین میزان آن از دسامبر ۲۰۲۲ تا کنون است. به نظر کارشناسان، پایین آوردن هرچه سریع‌تر نرخ بهره برای تقویت اقتصاد لازم است.

البته کاهش نرخ بهره که تاثیر مستقیم بر نرخ مورگج دارد نکته مثبتی برای خریداران مسکن است، نه سرمایه‌گذاران، چرا که عایدی آنها از سرمایه‌گذاریشان کمتر خواهد شد.

با نرخ بهره فعلی (۴٫۲۵ درصد)، اگر یک خریدار برای خرید یک واحد مسکونی حدودا ۶۷۰ هزار دلاری ۱۰ درصد داون‌پیمنت داشته باشد، با مورگج ۵٫۳۰ درصدی ۲۵ ساله، ماهیانه باید حدود ۳۷۰۰ دلار قسط پرداخت کند.

حالا اگر نرخ بهره، نیم درصد کاهش پیدا کند و به ۳٫۷۵ درصد برسد، نرخ مورگج به ۴٫۸۰ درصد می‌رسد که به معنی پرداخت حدودا ۳۵۰۰ دلار در ماه است، یعنی تقریبا ۲۰۰ دلار کاهش اقساط در ماه.

دانشگاه تورنتو یک گزارش هشداردهنده منتشر کرده که می‌‌گوید در یک بازه زمانی ۲۰ ساله در آنتاریو (تا سال ۲۰۴۰)، تعداد بزرگسالانی که یک بیماری جدّی دارند، تقریبا دو برابر خواهد شد.

طبق این گزارش، تعداد افرادی که در آنتاریو با بیماری‌های سخت دست‌وپنجه نرم می‌کنند در سال ۲۰۴۰ به ۳٫۱ میلیون نفر خواهد رسید، در حالی که در سال ۲۰۲۰ این تعداد، ۱٫۸ میلیون نفر بوده است.

این گزارش همچنین می‌گوید که در سال ۲۰۴۰ از هر چهار بزرگسال بالای ۳۰ سال در استان، یک نفر با بیماری‌های صعب‌العلاج که نیاز به مراقبت دائم بیمارستانی دارند، درگیر خواهد بود در حالی که در سال ۲۰۰۲، این تعداد یک در هر ۸ نفر بوده. 

این یافته‌های نگران‌کننده نشان می‌دهند دولت آنتاریو که همین حالا با مشکلات عمده‌ای در زمینه بهداشت و درمان روبروست باید به فکر برنامه‌های موثرتری باشد.

این مطالعه تاکید می‌کند که آنتاریو باید یک برنامه بلندمدت برای افزایش خدمات سلامت و درمان تدوین کند که بر پیشگیری، تشخیص زودهنگام و درمان بهتر بیماری‌های مزمن متمرکز باشد.

به گفته محققانی که در این مطالعه نقش داشته‌اند، پیشرفت‌های فناوری مانند هوش مصنوعی، ژن‌درمانی و پزشکی شخصی‌سازی‌شده (personalized medicine) پتانسیل امیدوارکننده‌ای برای بهبود مراقبت‌های بهداشتی و کاهش بار بیماری‌ها دارند.

شهرداری تورنتو اعلام کرده که در نظر دارد در طول ۶ اجرای تیلور سوییفت در ماه نوامبر در راجرز سنتر تورنتو، اطراف محل کنسرت «محدودیت فعالیت» برقرار کند تا برای این خواننده و هوادارانش که از شهرهای مختلف به تورنتو می‌آیند، تردد آسان‌تر شود.

به گفته یک مقام مسئول، این کنسرت‌ها قرار است فشار زیادی به زیرساخت‌ها وارد کنند و این اقدام شهرداری می‌تواند تا حدی از ازدحام و شلوغی بکاهد.

به این منظور، فعالیت‌هایی نظیر ساخت‌وساز، فیلمبرداری، تعمیرات مربوط به آب، برق، گاز و … که نیاز به مجوز دارند، در خارج از ساعات اوج تردد و در روزهایی که کنسرت نیست، انجام خواهند گرفت.

این محدودیت‌ فعالیت در محدوده Spadina در غرب تا Jarvis در شرق و همچنین Queens Quay در شمال تا King Street برقرار خواهد بود (نقشه محدودیت فعالیت را در اسلاید آخر همین پست مشاهده کنید).

تیلور سوییفت در روزهای ۱۴ تا ۱۶ و ۲۱ تا ۲۳ نوامبر در راجرز سنتر شش اجرا خواهد داشت. پیش‌بینی می‌شود که اجراهای او میلیون‌ها دلار برای تورنتو سود اقتصادی داشته باشد. 

قرار است در طول مدتی که تیلور در تورنتو به سر می‌برد، نشان شهر تورنتو در میدان نیتن فیلیپس به رنگ قرمز در بیاید.

شورای دانشگاه‌های آنتاریو (Council of Ontario Universities) دیروز جمعه ۱۸ اکتبر در بیانیه‌ای اعلام کرده که تعیین سقف برای دانشجویان بین‌المللی، در طی دو سال آینده درآمد دانشگاه‌های آنتاریو را حدود ۱ میلیارد دلار کاهش می‌دهد.

با تغییرات جدید در پذیرش دانشجویان بین‌المللی، طبق پیش‌بینی شورای دانشگاه‌های آنتاریو، در سال تحصیلی ۲۰۲۵-۲۰۲۴ ضرری بیش از ۳۰۰ میلیون دلار به دانشگاه‌های آنتاریو وارد خواهد شد که در سال تحصیلی بعدی (یعنی ۲۰۲۶-۲۰۲۵) به بیش از دو برابر یعنی ۶۰۰ میلیون دلار خواهد رسید (در مجموع حدود ۱ میلیارد دلار طی دو سال تحصیلی).

نکته جالب توجه این است که در این تخمین، کاهش ۱۰ درصدی در صدور استادی پرمیت‌های جدید در نظر گرفته نشده، بنابراین، ضرر واقعی چیزی بیشتر از ۱ میلیارد دلار است که به شدت به وضعیت مالی دانشگاه‌های استان آسیب می‌رساند.