گزارش جدید اداره آمار کانادا نشان می‌دهد که بیش از ۱۵ درصد مهاجرانی که بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۲۰۱۷ وارد کانادا شده‌اند، حداکثر طی ۲۰ سال پس از ورودشان، این کشور را ترک کرده‌اند.
نرخ خروج مهاجران از کانادا در سال‌های اولیه پس از ورودشان به کشور (مخصوصا بین سه تا هفت سال اول) در بالاترین حد خود بوده و بیشترین آمار ترک کانادا در سال‌های چهارم و پنجم بوده است.
علت‌های مختلفی برای خروج مهاجران از کشور عنوان شده، از جمله این عوامل می‌توان به پیدا نکردن شغل، عدم سازگاری با آب و هوا و عدم توانایی ادغام شدن در جامعه اشاره کرد.
البته این گزارش می‌گوید که تمایل به ترک کانادا به زمان ورود مهاجر به کشور بستگی ندارد. طبق آمار بیشتر کسانی که اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی به کانادا آمده اند، بیشتر تمایل دارند که کانادا را ترک کنند و این تمایل در کسانی که بعد از سال ۲۰۰۰ به کشور آمده اند، کمتر است.
نکته جالب این گزارش آن است که گروه‌های خاصی از مهاجران مانند سرمایه‌گذاران، کارآفرینان و کارگران ماهر از جمله افرادی هستند که بالاترین آمار خروج را دارند. این نشان می‌دهد که کانادا ممکن است در طی زمان، استعدادها و افراد ماهر ارزشمند خود را از دست بدهد.
بنابراین کانادا باید شرایطی فراهم کند که مهاجران این کشور را به عنوان خانه دائمی خود بپذیرند و در سال‌های آینده آن را ترک نکنند.
نظر شما در این رابطه چیست؟
