بارش برف در تورنتو که از دیروز چهارشنبه ۲۵ ژانویه آغاز شده، باعث لغو شدن سرویس اتوبوس مدارس و همچنین کنسلی صدها پرواز در فرودگاه پیرسون شده.

فرودگاه پیرسون به مسافران هشدار داده که قبل از حضور در فرودگاه، از طریق سایت www.torontopearson.com از وضعیت پروازهای ورودی و خروجی آگاه شوند.

سازمان حمل و نقل عمومی تورنتو (TTC) هم اعلام کرده که بیش از ۴۰ ایستگاه اتوبوس تا اطلاع ثانوی تعطیل هستند و اتوبوس ها در آن ها توقف نخواهند داشت. فهرست این ایستگاه ها را در سایت www.ttc.ca ببینید.

🔴آخرین وضعیت مدارس تورنتوی بزرگ (GTA) هم در تاریخ «پنجشنبه ۲۶ ژانویه» به شرح زیر است:

🔻تورنتو
همه سرویس های اتوبوس مدارس تورنتو امروز کنسل شدند، اما مدارس باز هستند.

🔻یورک ریجن
همه سرویس های اتوبوس مدارس یورک ریجن امروز کنسل شدند، اما مدارس باز هستند. امتحانات حضوری مقطع متوسطه مدارس یورک ریجن که امروز پنجشنبه قرار بود برگزار شود، به تاریخ دیگر موکول خواهند شد.

🔻دورهام ریجن
سرویس اتوبوس مدارس دورهام ریجن (در زون های ۱ تا ۴) امروز کنسل شدند، اما مدارس باز هستند.

🔻هالتون ریجن
همه سرویس های اتوبوس مدارس هالتون ریجن (در زون های ۱ و ۲ و ۳) امروز کنسل شدند، اما همه مدارس باز هستند.

🔻پیل ریجن
همه سرویس های اتوبوس مدارس پیل ریجن (در زون های ۱ و ۲ و ۳) امروز کنسل شدند.

🔻همیلتون
مدارس و مهدکودک های همیلتون تعطیل هستند و سرویس اتوبوس ها هم کنسل شدند.

پلیس می گوید که اخیرا میزان سرقت از صندوق‌های پستی ساکنان شهرهای مختلف منطقه تورنتوی بزرگ (GTA) افزایش یافته.

در این رابطه پلیس تورنتو به تازگی تعداد زیادی نامه، اسناد مالی و دولتی پیدا کرده‌ و سه مرد هم به خاطر این سرقت‌ها دستگیر شده اند.

به گفته پلیس، سارقان با دزدیدن محتویات صندوق‌های پستی، به هویت مالک یا ساکن خانه دست پیدا می‌کنند و می‌توانند از این طریق جعل هویت کنند.

در این رابطه یک زن ساکن می سی ساگا گفته که در سه ماه گذشته، صندوق پستی وی تقریبا هر روز مورد سرقت قرار گرفته. وی گفته در چند مورد هم تلاش کرده اند تا با نام و اطلاعات هویتی او، کارت اعتباری (credit card) دریافت کنند.

سخنگوی اداره پست کانادا اعلام کرده که از سرقت‌های انجام شده از صندوق های پستی (community mailbox) آگاه است و در حال بررسی موضوع هستند. اداره پست به مردم اطمینان داده که امنیت بسته‌های پستی و نامه‌های آن‌ها جدی گرفته می شود.

همچنین، پلیس از مردم خواسته تا در صورت به سرقت رفتن محتویات صندوق پستی، حتما در اولین فرصت به بانک و موسسات مالی ارائه دهنده کارت اعتباری اطلاع دهند.

در حال حاضر، پست کانادا تصمیم گرفته که صندوق پست های ایمن‌تری را جایگزین صندوق های فعلی کند. اما هنوز تاریخ دقیق نصب آن‌ها مشخص نیست.

پست کانادا از مردم خواسته تا در صورت‌عدم دریافت بسته، با پست تماس بگیرند و حتما این مسئله را با فرستنده هم در میان بگذارند.

اخیرا یک نامه سرگشاده خطاب به شهرداری تورنتو، توسط بیش از ۱۲۰ صاحبخانه امضا و منتشر شده که در آن از شهردار خواسته اند نرخ پراپرتی تکس را «بیشتر از نرخ پیشنهادی» افزایش دهد.

شهردار تورنتو در برنامه بودجه امسال پیشنهاد داده که نرخ پراپرتی تکس را ۵٫۵ درصد گرانتر کند.

در این نامه آمده که پراپرتی تکس بیش از این میزان افزایش داده شود، اما درآمد حاصل از آن را به پلیس ندهند. بلکه برای خدمات ضروری عمومی، مثل شلترها و حمل و نقل عمومی (TTC) هزینه کنند.

به تازگی اطلاعاتی منتشر شده که نشان می‌دهد در سال های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۱، تعداد مرگ و میر در شلترهای تورنتو به میزان قابل توجهی افزایش یافته. همین موضوع مقدمه ای شده تا این نامه سرگشاده منتشر شود.

در سال ۲۰۲۲، تعداد ۱۱۰ نفر در شلترهای تورنتو فوت کرده اند. در سال ۲۰۲۱ این تعداد ۱۳۲ نفر بوده که بالاترین رکورد است. این در حالی است که در سال ۲۰۱۸، فقط ۲۶ نفر از ساکنان شلترها فوت کرده اند و در سال ۲۰۱۹، این تعداد ۴۸ نفر بوده و در سال ۲۰۲۰ هم به ۷۴ نفر رسیده.

امضا کنندگان این نامه معتقدند که افزایش نابرابری در شهر به خاطر تصمیمات اشتباه شورای شهر است. مسئولان شهر تصمیم گرفتند که افزایش مالیات کمتر از میزان تورم باشد. اما در عین حال بودجه پلیس را با توجه به تورم افزایش داده اند.

یکی از این صاحبخانه هایی که این نامه را امضا کرده، گفته که احتمالا مردم از شنیدن خبر این نامه خوشحال نخواهند شد. چون که همین الان هم از افزایش نرخ پراپرتی تکس ناراضی هستند. اما بهتر است بدانند میزان افزایش مد نظر آن ها، تنها ۲۳۳ دلار در سال است، یعنی تقریبا ماهی ۲۰ دلار.

اما نتیجه کار بزرگ خواهد بود و اگر بودجه خدمات شهری بیشتر شود و کیفیت خدمات بالا برود، این پول در واقع از راه های دیگر جبران می شود.

او می‌گوید که در حال حاضر یک چهارم درآمد حاصل از پراپرتی تکس صرف تامین بودجه پلیس می‌شود. در صورتی که شهرداری اگر آن را برای ارتقا خدمات شهری خرج کند، به نفع همه مردم شهر خواهد بود.

بانک مرکزی کانادا در اقدامی برای مهار تورم، امروز چهارشنبه ۲۵ ژانویه، نرخ بهره پایه را ۰٫۲۵ درصد افزایش داد و به ۴٫۵ درصد رساند.

این هشتمین بار متوالی است که نرخ بهره پایه (Key interest rate) در کانادا افزایش داده می شود. بانک مرکزی سیاست افزایش نرخ بهره را در پیش گرفته تا تورم بی سابقه کانادا را کنترل کند.

اکثر کارشناسان معتقدند که این آخرین افزایش نرخ بهره خواهد بود. اما بعضی ها هم می گویند که ممکن است نرخ بهره حتی از این هم بالاتر برود.

ظاهرا سیاست افزایش بهره در کنترل نرخ تورم نسبتا موفق عمل کرده و در ماه های اخیر نرخ تورم سالانه کانادا پایین آمده و در ماه دسامبر به ۶٫۳ درصد کاهش یافت. اما هدف بانک مرکزی این است که نرخ تورم به ۲ درصد برسد.

بانک مرکزی بر اساس نرخ بهره پایه به بانک ها و موسسات مالی وام می دهد. آن ها هم با افزودن سود و دستمزد، به مردم خدمات مختلف مالی و اعتباری، مثل مورگج، ارائه می دهند.

سیاست افزایش نرخ بهره در ماه های گذشته، در آرام کردن بازار مسکن تاثیرگذار بوده و باعث کاهش قیمت مسکن شده. اما این موضوع بسیاری از کسانی را که مورگج با سود متغیر دریافت کرده بودند، تحت فشار قرار داده.

کارشناسان گفته اند که با این افزایش نرخ بهره، هزینه های مورگج هم افزایش خواهند یافت و احتمالا به گرانترین حد خود در سال های اخیر خواهند رسید.

آن ها همچنین هشدار داده اند که با این افزایش نرخ بهره، اقتصاد کانادا با سرعت بیشتری به سمت رکود حرکت خواهد کرد و هزاران نفر ممکن است در سال ۲۰۲۳ شغل خود را از دست بدهند.

در واکنش به خبر افزایش نرخ بهره، پیِر پولیِو (Pierre Poilievre)، رهبر محافظه کاران با انتشار یک توییت، جاستین ترودو را مقصر این اوضاع دانسته. وی گفته که کانادایی ها حالا مجبور هستند که هزینه ها و مخارج لیبرال ها را از راه مورگج و وام های گرانتر پرداخت کنند.

نمودار تغییرات نرخ بهره پایه در کانادا را در ادامه ببینید.

افزایش قیمت مسکن در سال های اخیر در کانادا و به دنبال آن افزایش فشارهای مالی، باعث شده تا بعضی کسانی که این سال ها مسکن خریدند، با مشکلاتی رو به رو شوند که قدیم این مشکلات وجود نداشته.

یکی از این مشکلات، تمام نشدن اقساط مورگج بعد از بازنشستگی است.

در حالت ایده آل، مردم تا رسیدن به زمان بازنشستگی تمام اقساط خود را پرداخت کرده‌اند و بدون داشتن دغدغه مورگج، وارد دوران بازنشستگی خود می‌شوند.

اما الان، وضعیت چندان ایده آل نیست. پس‌انداز کردن برای تامین پیش پرداخت یا داون پیمنت سخت شده و بخش اعظم درآمد خانواده‌ها هم صرف پرداخت اقساط مورگج می‌شود.

این در حالی است که به گفته کارشناسان، حدود ۲۵ سال پیش، مردم می‌توانستند علاوه بر پرداخت مورگج، بخشی از درآمد خود را هم برای دوران بازنشستگی پس‌انداز کنند.

🔻حالا سوال این است: اگر به دوران بازنشستگی برسیم، اما هنوز اقساط مورگج تمام نشده باشد، چه کار باید بکنیم؟

اگر پس‌انداز خوبی برای دوران بازنشستگی دارید و بدهکار نیستید و تنها یک یا دو سال از اقساط مورگج باقی مانده است، وضعیت بحرانی نیست و مشکل خاصی به وجود نمی‌آید.

اما اگر بعد از بازنشستگی، حدود ۱۰ تا ۱۵ سال دیگر از اقساط مورگج باقی مانده باشد، باید سریعتر امور مالی خود را ارزیابی کنید تا دچار شوک اقتصادی نشوید.

در این شرایط، بعضی ها استراتژی کوچک سازی یا downsizing را پیشنهاد می دهند. برای مثال خانه دیتچد را بفروشید و تبدیل به کاندو کنید که قیمت پایین تری دارد.

گزینه پیشنهادی بعدی، نقل مکان به شهرهای کوچکتر است. فروش ملک در شهرهای بزرگ مثل تورنتو و خرید ملک در شهر کوچکتر تا حدی اقساط مورگج را پوشش می‌دهد و باعث می‌شود دوران بازنشستگی آرام‌تری را سپری کنید.

البته این گزینه مورد علاقه همه نیست. چون عده‌ای دوست دارند با رسیدن به سن بازنشستگی، در همان جایی باشند که سال های قبل را زندگی کرده اند و به آن عادت کرده اند.

کارشناسان امور مالی پیشنهاد می کنند که حتی الامکان تا قبل از بازنشستگی اقساط خود را تمام کنید و یا سعی کنید پس اندازی برای دوران بازنشستگی داشته باشید.

بهتر است هزینه‌های سفر، خورد و خوراک و هزینه‌های جانبی ملک را برآورد کنید تا یک پیش زمینه ذهنی از هزینه های خود و همچنین وضعیت دوران بازنشستگی داشته باشید.

غم از دست دادن افراد، احساس خلا و سنگینی زیاد به همراه دارد. آدم‌ها گاهی اوقات دوست دارند با کسی که از دست داده‌اند تماس بگیرند و با او حرف بزنند.

عملا تماس با درگذشتگان هیچ وقت اتفاق نمی‌افتد اما ایده تلفن بادی یا wind phone تا حد زیادی به آدم‌ها کمک می‌کند تا حالشان بهتر شود، سبک‌تر شوند و به نحوی با عزیز از دست رفته خود صحبت کنند.

قرار دادن یک تلفن بدون هیچ اتصالی در طبیعت، به مردم این فرصت را می‌دهد تا با عزیزانشان که فوت کرده‌اند تماس بگیرند و باد حرف‌هایشان را منتقل کند.

در پی وقوع سونامی در ژاپن (سال ۲۰۱۱) و برای کنار آمدن با غم از دست دادن عزیزان این حادثه، مفهومی به نام wind phone در ژاپن ابداع شد و حالا این ایده در کانادا هم اجرا می‌شود.

با توجه به این مسئله، یک تلفن قدیمی در منطقه Deer Lake نیوفاندلند و در مسیر رودخانه هامبر قرار داده شده که مردم بتوانند از آن استفاده کنند.

قبلا در منطقه Port Moody استان بریتیش کلمبیا و شهر چلسی کبک هم ایده مشابه اجرا شده.

این پروژه که فقط ۸۰ دلار هزینه داشته، به افراد غمگین این فرصت را می‌دهد تا با غم از دست دادن عزیزانشان کنار بیایند و به اصطلاح خود را خالی کنند.

به گفته افرادی که از این تلفن استفاده کرده اند، پس از برقراری تماس آرام‌تر شده‌اند و تکان خوردن درختان و صدای باد به آن‌ها این احساس را می‌دهد که انگار عزیزشان حرف‌های آن‌ها را شنیده است.

دولت فدرال کانادا توافق کرده که مبلغ ۲٫۸ میلیارد دلار به بومیان کانادا غرامت بپردازد.

این غرامت به خاطر سال ها آزار و اذیت کودکان بومیان در مدارس شبانه روزی پرداخته می شود.

به گفته دولت، این توافق اتفاقات گذشته را پاک و جبران نمی‌کند، اما می‌تواند به آسیب‌های ناشی از آن حوادث هولناک تا حدی کمک کند.

جوامع بومیان کانادا (Indigenous communities) – به ویژه بازماندگان اتفاقات تلخ گذشته – از دولت بخاطر عدم توجه به آن اتفاقات شکایت داشتند.

اما در سال ۲۰۲۱ هر دو طرف قبول کردند که دولت تلاش کند تا بازماندگان و فرزندان آن‌ها در طول دوران زندگی خود غرامت دریافت کنند.

با توجه به توافق جدید، قرار است با غرامت پرداختی به چهار جنبه زیر در راستای منافع بومیان کانادا رسیدگی شود:

– احیا و حفاظت از زبان بومیان کانادا
– احیا و حفاظت از فرهنگ بومیان کانادا
– حفاظت و ارتقای میراث بومیان کانادا
– ارتقا سلامت بومیان کانادا

به گفته دولت، این اولین باری است که کانادا برای جبران اتفاقات گذشته، به بومیان غرامت پرداخت می‌کند.

به گفته نماینده بومیان کانادا، این غرامت به صورت عادلانه بین ۳۲۵ جامعه بومیان (Indigenous communities) توزیع خواهد شد.

مدارس شبانه روزی بومیان کانادا از سال ۱۸۸۳ پایه گذاری شدند و در سال ۱۹۹۶، آخرین مدرسه در ساسکاچوان تعطیل شد.

هدف این مدارس که توسط کلیسای کاتولیک مدیریت می شدند، از بین بردن تاثیر فرهنگ بومیان روی کودکانشان بود. مدارس شبانه روزی حدود ۱۵۰ هزار نفر از کودکان بومی را از خانواده هایشان جدا کردند.

بی بی سی نوشته که حدود ۶ هزار کودک بومی در این مدارس جان خود را از دست داده اند که تا حالا هویت بیش از ۴ هزار نفر از آن ها شناسایی شده.