اگر حیوان خانگی دارید، پیدا کردن خانه اجاره‌ای ممکن است کمی سخت باشد، چون قوانین در هر استان فرق می‌کند. بعضی استان‌ها اجازه نمی‌دهند صاحب‌خانه، آوردن پت به خانه را ممنوع کند، بعضی هم اختیار کامل را به صاحب‌خانه می‌دهند.
در ادامه مقررات استان‌های مختلف کانادا را به اختصار توضیح داده‌ایم.
آنتاریو
آنتاریو یکی از استان‌های دوستدار حیوانات است.
در این استان، هر بند قرارداد که داشتن پت را ممنوع کند، بی‌اعتبار است. یعنی بعد از امضای قرارداد، صاحب‌خانه نمی‌تواند جلوی داشتن پت را بگیرد، حتی اگر این ممنوعیت در قرارداد نوشته شده باشد.
با این حال، چند نکته وجود دارد:
– قبل از امضای قرارداد، صاحب‌خانه می‌تواند به دلیل داشتن پت، خانه را به شما اجاره ندهد.
– اخراج مستاجر فقط زمانی ممکن است که پت او، مشکلات جدی مثل خسارت، خطر یا آلرژی ایجاد کند.
– اگر کاندو اجاره می‌کنید، ممکن است قوانین کلی ساختمان، داشتن پت را ممنوع کنند.
بریتیش کلمبیا
صاحب‌خانه می‌تواند آوردن پت را ممنوع کند یا محدودیت اندازه، نوع یا تعداد بگذارد، به شرط اینکه صراحتا در قرارداد ذکر شود.
صاحب‌خانه می‌تواند مبلغی را به عنوان پت دیپازیت بگیرد، اما این مبلغ نباید بیشتر از نصف مبلغ اجاره یک ماه باشد.
حیواناتِ خدماتی دارای مجوز (Certified service animals) مشمول ممنوعیت نیستند.
آلبرتا
در آلبرتا، صاحب‌خانه می‌تواند به‌طور کامل، داشتن پت را ممنوع کند و یا فقط برخی گونه‌ها و نژادها را اجازه دهد.
اگر صاحب‌خانه اجازه داشتن پت را بدهد، می‌تواند بابت آن درخواست دیپازیت کند به‌شرطی که مبلغ آن مطابق قوانین حمایت از مستاجر و مصرف‌کننده باشد.
حیوانات خدماتی دارای مجوز، مشمول ممنوعیت نیستند.
کبک
اگر قرارداد، بند ممنوعیت پت داشته باشد، قانونی است و باید رعایت شود. حیوانات خدماتی دارای مجوز، مشمول ممنوعیت نیستند.
آیا صاحب‌خانه می‌تواند اندازه، نوع یا تعداد حیوان را محدود کند؟
حتی در استان‌هایی که ممنوعیت کامل پت ممکن نیست، صاحب‌خانه می‌تواند محدودیت‌هایی مثل «بدون سگ بزرگ»، «حداکثر دو پت» یا «ممنوعیت حیوانات عجیب مثل خزندگان» بگذارد.
این قوانین عموما به دلیل نگرانی از سر و صدا، خسارت، آلرژی یا ایمنی وضع شده‌اند. این محدودیت‌ها در صورتی که در قرارداد آمده باشند، معمولا قانونی هستند، ولی نباید قوانین حقوق بشری استان‌ها را نقض کنند.
