پلیس تورنتو برای پیدا کردن سرنخی از سرنوشت Nicole Morin، پاداش ۵۰ هزار دلاری تعیین کرده. این دختر، چهل سال پیش، وقتی که ۸ ساله بود گم شده.
ماجرا در صبح ۳۰ جولای ۱۹۸۵، در یکی از محله‌های اتوبیکو شروع شد. نیکول شاد و پرانرژی، ساعت ۱۱ صبح از مادرش خداحافظی کرد تا یکی از دوستانش را در لابی ساختمان ببیند و با هم به شنا بروند.
اما او هرگز به آن لابی نرسید. هیچ‌کس او را در راه ندید و هیچ صدایی از کمک خواستن هم شنیده نشد. نیکول انگار در یک چشم‌به‌هم‌زدن، از دنیای واقعی محو شد.
در آن زمان، پلیس یکی از بزرگ‌ترین عملیات‌های جست‌وجوی تاریخ تورنتو را آغاز کرد. تیمی ۲۰ نفره برای رسیدگی به این پرونده تشکیل شد، ده‌ها واحد ساختمان و زیرزمین جست‌وجو شدند. حتی دریاچه را هم با احتمال پیدا کردن جسد، گشتند اما با وجود این تلاش‌ها، نیکول پیدا نشد.
حالا درست بعد از چهار دهه، پلیس تورنتو که همچنان پرونده را باز نگه داشته، امیدوار است که با این جایزه ۵۰ هزار دلاری که به مدت یک سال اعتبار دارد، کسی با یک سرنخ تازه جلو بیاید.
بازپرس این پرونده گفته که روش‌های رسیدگی به پرونده‌های افراد گمشده، نسبت به سال ۱۹۸۵ پیشرفت خیلی زیادی داشته.
ابزارهایی مثل اپلیکیشن MCSC rescu که برای نجات کودکان گمشده طراحی شده، حالا به مردم اجازه می‌دهند در جست‌وجوی دیجیتال شرکت کنند، پیام‌های هشدار فوری دریافت نمایند و شاید قدمی برای بازگرداندن کودکان گمشده بردارند.
پلیس تورنتو و سازمان‌های حمایت از کودکان در سال‌های گذشته چند تصویر شبیه‌سازی‌شده منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد نیکول مورین اگر امروز زنده بود، چه شکلی بود. این تصاویر می‌توانند کمک کنند که مردم در صورتی که او را ببینند، راحت‌تر بتوانند شناسایی نمایند.
پلیس عمیقا باور دارد که کسی یا کسانی، جایی، چیزی از این ماجرا می‌دانند و حالا، وقتش رسیده که سکوت را بشکنند.
