یک مرد ۳۵ ساله اهل نیوبرانزویک که برای یک قرار پزشکی به بیمارستان رفته بود، هنگام حضور در بیمارستان دچار علائمی مانند درد قفسه سینه و بی‌حسی دست شد، نشانه‌هایی که می‌توانند علائم حمله قلبی باشند.
او بلافاصله به بخش اورژانس همان بیمارستان منتقل شد، اما مجبور شد بیش از ۱۲ ساعت در اتاق انتظار بماند تا پزشک او را ویزیت کند.
در این مدت، حال او بدتر شد. دچار تعریق شدید شد، چندین بار حالت تهوع و استفراغ داشت و حتی به دلیل ازدحام جمعیت، گاهی مجبور بود ایستاده بماند چون صندلی خالی وجود نداشت.
او نیمه‌شب آن‌قدر ناامید شده بود که به این فکر افتاد از بیمارستان خارج شود و با اورژانس تماس بگیرد شاید از این طریق، زودتر به او رسیدگی شود.
در نهایت ساعت ۴ صبح، پزشکان او را معاینه کردند و پس از انجام آزمایش‌ها مشخص شد او واقعا دچار حمله قلبی شده بوده. یک دکتر به او گفته بود اگر همان‌جا در اتاق انتظار خوابش می‌برد، ممکن بود جانش را از دست بدهد.
این حادثه و موارد مشابه دیگر نشان می‌دهند که اورژانس‌های برخی بیمارستان‌ها در کانادا با کمبود نیروی انسانی، ازدحام بیماران و تاخیرهای خطرناک در رسیدگی مواجه هستند. این وضعیت می‌تواند جان بیماران را به‌ویژه در موارد جدی مانند حمله قلبی به خطر بیندازد و اعتماد مردم به سیستم درمانی را کاهش دهد.
