طبق گزارش انستیتو شهروندی کانادا، از هر پنج مهاجری که به کانادا می‌آیند، یک نفر طی ۲۵ سال کشور را ترک می‌کند. یک سوم مهاجرانی که کانادا را ترک می‌کنند، در پنج سال اول می‌روند. مهاجران اقتصادی بیشترین تعداد خروج و پناهندگان کمترین تعداد خروج را دارند.
مهاجر اقتصادی کسی است که به دلیل داشتن مهارت‌ها، تحصیلات یا تجربه کاری که برای بازار کار یک کشور ارزشمند است، اقامت دائم آن کشور را دریافت می‌کند.
فرانکوفون‌ها (فرانسوی‌زبان‌ها) با نرخ ۳۵ درصد بیشتر از انگلیسی‌زبان‌ها کانادا را ترک می‌کنند. بیشتر افرادی که می‌روند، در شهرهای بزرگی مثل تورنتو، مونترال و ونکوور ساکن بوده‌اند، در حالی که مهاجران ساکن در شهرهای کوچک‌تر مانند کلگری و هلیفکس، بیشتر ماندگار می‌شوند.
یکی از یافته‌های مهم این گزارش این است که دو گروه اصلی از مهاجرانی که کانادا بر جذب آن‌ها تمرکز دارد، یعنی مهاجران اقتصادی و فرانکوفون‌ها، کمترین احتمال را برای سکونت دائمی در کانادا دارند. تقریبا نیمی از افرادی که کانادا را ترک کرده‌اند از گروه مهاجران اقتصادی بوده‌اند.
دلایلی مثل گرانی، کمبود مسکن و مشکلات در بخش‌های بهداشتی و آموزشی از عوامل خروج مهاجران است. این گزارش توصیه کرده دولت استراتژی‌هایی برای حفظ مهاجران به ویژه در پنج سال اول اقامتشان ایجاد کند.
