مطالعه جدیدِ بنیاد Unity Health Toronto نشان می‌دهد که افراد بی‌خانمان در تورنتو ۱۷ سال زودتر از همسالان خود می‌میرند. این پدیده ناگوار در میان جوانانِ بی‌خانمان در تورنتو بیشتر از گروه‌های سنی دیگر شایع است.
این مطالعه، زنگ هشدار را برای کاهش چشمگیر امید به زندگی در میان بی‌خانمان‌ها به خصوص جوانترها به صدا درآورده است. بر اساس گفته‌های یکی از پژوهشگران این تحقیق، نرخ بالای مرگ‌ومیر در میان بی‌خانمان‌ها در سنین بالاتر مشاهده نشده اما در میان جوانترها این موضوع بسیار مشهود بوده.
در واقع میزان مرگ‌ومیر در بی‌خانمان‌های ۲۵ تا ۴۴ ساله بیش از ۱۶ برابر همسالانِ آن‌هاست و این از نظر آماری یک اختلاف بسیار معنادار است.
شاید در نگاه اول عواملی مانند اعتیاد به مواد مخدر و یا مشکلات سلامت روان باعث این اختلاف در میزان مرگ‌ومیر باشد اما پژوهشگران می گویند که حتی با حذف تاثیر این دو عامل، مرگ‌ومیر بی خانمان‌ها هنوز بیش از دو برابر دیگران است.
توضیح عوامل دخیل در این پدیده کار دشواری است زیرا عامل مرگ‌ومیر جوانان بی‌خانمان در جایی ثبت نشده و لذا نمی‌توان با قطعیت در مورد آن نظر داد.
تحقیقات مشابهی در دهه ۱۹۹۰ با همین نتایج انجام شده است اما آمار مرگ‌ومیر در سال‌های اخیر بسیار بیشتر بوده به طوری که ۴۳ نفر از ابتدای سال ۲۰۲۴ تا کنون جان خود را در شلتر‌های تورنتو از دست داده‌اند. تورنتو در حال حاضر بیش از ۸ هزار بی‌خانمان دارد.
شاید بهتر کردن شرایط زندگی برای بی‌خانمان‌ها بتواند کمی موثر واقع شود اما این کافی نیست و باید پدیده آوارگی را از ریشه درمان کرد. دولت با وضع سوبسید بر اجاره و همچنین اقدامات موثر دیگر می‌تواند در جلوگیری از پدیده بی‌خانمانی در تورنتو، نقش بسزایی ایفا کند.
