هزینه‌های زندگی در تورنتو آنقدر بالا رفته که خرید خانه تقریبا به یک رویای دست نیافتنی برای بسیاری از مردم تبدیل شده. این مسئله تا جایی پیش رفته که توانایی مالی شهروندان در اجاره خانه هم به شدت کاهش یافته.
به تازگی یک گزارش منتشر شده که نشان می‌دهد، شهروندان تورنتویی باید حداقل ساعتی ۳۳٫۶ دلار درآمد داشته باشند تا بتوانند واحد مسکونی یک خوابه با قیمت میانگین اجاره کنند. برای اجاره واحد مسکونی دو خوابه هم حداقل باید ۴۰ دلار در ساعت درآمد داشت.
حداقل حقوق در آنتاریو، ساعتی ۱۵٫۵۰ دلار است. بنابراین طبق این گزارش، باید بیش از دو برابر میزان حداقل حقوق دستمزد گرفت تا بتوان در تورنتو خانه اجاره کرد.
این در حالی است که افراد شاغل در مشاغل ابتدایی همین حداقل حقوق را دریافت می‌کنند.
به طور کلی برای اجاره واحد مسکونی یک خوابه در تورنتو (با قیمت میانگین) باید سالانه حدود ۷۰ هزار دلار و برای اجاره واحد مسکونی دو خوابه در تورنتو باید سالانه بیش از ۸۰ هزار دلار درآمد داشت.
این میزان درآمد با احتساب ۴۰ ساعت کار در هفته و اختصاص حداکثر ۳۰ درصد از درآمد به مسکن، محاسبه شده. متاسفانه این ۳۰ درصد با واقعیت این روزهای تورنتو فاصله زیادی دارد و بخش اعظم درآمد یک فرد صرف اجاره خانه می‌شود.
اختلاف بین دستمزد و اجاره بها در شهرهای کانادا به حدی است که مینیمم حقوق اصلا نیاز اصلی مسکن افراد را برطرف نمی‌کند. همین باعث شده تا مردم بیش از حد برای مسکن هزینه کنند و یا به ناچار در واحدهای کوچک تری زندگی کنند.
قرار است در ماه اکتبر حداقل حقوق در آنتاریو به ۱۶٫۵۵ دلار در ساعت، افزایش پیدا کند. اما با این هزینه‌های بالا، بعید است که این افزایش حقوق تاثیر چندانی بر روی کیفیت زندگی افراد و توانایی پرداخت اجاره بگذارد.
بر اساس این گزارش، تورنتو دومین منطقه گران کانادا از نظر سکونت (second-most unaffordable locale) است. در این رتبه‌بندی ونکوور رتبه اول و کلونا در رتبه سوم قرار گرفته.
فقط در سه شهر Sherbooke و Trois-Rivieres و Saguenay در استان کبک، مبلغ حداقل دستمزد، کفاف پرداخت اجاره را می‌دهد.
