دولت آنتاریو به منظور حمایت از گیگ ورکرها یک قانون جدید پیشنهاد داده.
گیگ ورکرها به نیروهای کاری بدون قرارداد استخدام گفته می شود که برای شرکت های اپلیکیشن محور مثل اوبر و لیفت کار می کنند.
طبق قانون پیشنهادی دولت آنتاریو، این شرکت ها موظف هستند که به گیگ ورکرها حداقل ساعتی ۱۵ دلار دستمزد بدهند.
اما این قانون فقط برای ساعات فعال اعمال می شود. یعنی زمانی که فرد در حال رساندن یک مسافر یا جا به جایی یک کالا است، حداقل دستمزد ۱۵ دلاری برای او محاسبه می شود. اما حداقل دستمزد ۱۵ دلاری برای زمانی که فرد منتظر پیدا شدن مسافر بعدی است، اعمال نمی شود.
طبق این قانون شرکت ها موظف هستند تا درباره پرداخت حقوق ها شفافیت ایجاد کنند و در رابطه با مسائل زیر، سیاست مکتوب داشته باشند و به رویت افراد برسانند:
– نحوه محاسبه حقوق چگونه است؟
– فاکتورهای تعیین کننده در اختصاص کار به افراد چیست؟
– نحوه عملکرد سیستم امتیازدهی چگونه است و عواقب دریافت امتیاز پایین چیست؟
– انعام هایی که به راننده داده شده، چه زمانی و چگونه توسط شرکت دریافت شده اند؟
قانون جدید همچنین به افراد اجازه می دهد که اختلافاتشان را با شرکت ها، در دادگاه های آنتاریو پیگیری کنند. پیش از این، در توافق نامه اوبر ذکر شده بود که هرگونه اختلاف باید در کشور هلند پیگیری شود.
عده ای از منتقدان گفته اند که این قانون گمراه کننده است و عملکرد آن با چیزی که گفته می شود متفاوت است و در عمل افراد را مجبور می کند تا برای کسب حداقل دستمزد، بیشتر کار کنند. آن ها گفته اند که یک راننده اوبر باید به طور میانگین ۱۳٫۳ ساعت کار کند تا بتواند مثل یک کارگر عادی، درآمد هشت ساعتی کسب کند.
آمار شهرداری تورنتو نشان می دهد که راننده های تاکسی های اینترنتی حدود ۴۰ درصد از زمانشان را صرف انتظار برای پیدا شدن مسافر می کنند و ۱۲ درصد از زمانشان را هم صرف رفتن به سمت مسافر. قانون جدید این مدت زمان را تحت پوشش حداقل حقوق ۱۵ دلاری نمی داند.
بعضی راننده های اوبر در واکنش به این موضوع گفته اند که قانون جدید انگار نیمی از کار آن ها را نادیده می گیرد.
منبع: cbc
